یکشنبه، خرداد ۲۴، ۱۳۸۸

پس از کودتای انتخاباتی؛ جامعه ایران به کدام سو میرود؟ - 2



اکبر تک دهقان
24 خرداد 1388- 14 ژوئن 2009


تحول سیاسی صورت گرفته در کشور، حتی در چهارچوب نرمهای رایج سیاسی، اقدامی کودتاگرانه محسوب میگردد. موضوع در اینجا نه بر سر " اصلاح طلبان" و اهداف آنها، که طی 8 سال حکومت این گروه، چیزی از اصلاح طلبی آنان آشکار نشد، بلکه صحبت از مردمی است که براساس یک قراداد اعلام شده از سوی یک دولت ظاهراً رسمی، به پای یک " انتخابات" رفته اند- یعنی قراردادی را با طرف مقابل منعقد نموده اند. دستگاه اداری برگزار کننده انتخابات، پیش از شروع شمارش آراء، همه ابزارهای تماس فوری و انتقال اطلاعات را از کار انداخته، نماینده گان معینی را وسیعاً از حق نظارت بر صندوقها محروم کرده، دست به ممانعت از کنترل خالی بودن صندوقها زده، در انتها هم اقدام به جابجایی صندوقها نموده، حتی علیرغم عدم اتمام رای گیری، مراکز رأی گیری را بسته، مردم را با خشونت به بیرون ریخته است. آنها سپس بدون شمارش آراء، اعداد از قبل تنظیم شده ای را در مقابل اسامی معینی ثبت نموده، بلافاصله ساختمان مرکزی محل شمارش آراء را تعطیل کرده، دست به تهاجم به دفاتر حریفان خود زده، به ضرب و شتم مخالف و خبرنگار اقدام کرده، و بسرعت نیروهای مسلح خود را به خیابانها گسیل ساخته اند. وقتی همه این امور، به تغییرات سیاسی علیه همان دولت ظاهراً رسمی مربوط باشد، و نه خرید و فروش " سیب زمینی"، در اینصورت مردم با یک کودتای نظامی در مفهوم کلاسیک آن سر و کار دارند و لاغیر.

به توضیح حقوقی بالا، اخبار و اطلاعات متعددی را که به قبل و بعد از انتخابات فوق مربوط هستند، اضافه کنیم. در هیچیک از نظرخواهیهای گسترده سابق، حتی کمترین سطحی از " پیروزی" مسئول سابق این دستگاه اجرایی وجود ندارد. از این گذشته، هجوم مردم امیدوار به اندک تغییراتی در چهارچوب این رژیم ضد دموکراتیک، چنان همه جانبه بود، که " رئیس جمهور" کودتایی کنونی، چاره کار را در انجام اموری نظیر توزیع رایگان سیب زمینی و افتتاح یک خط آهن هنوز به اتمام نرسیده می بیند. روشن است، نظرخواهیها، بیان حقیقی تحولات بعدی نیستند، اما در چهارچوب شرایط سیاسی معینی، همچنین تعداد و تنوع اینگونه نظرخواهیها، به همراه شواهدی نظیر تجمعات توده ای بزرگ، جهت کلی تغییرات آتی را بدرستی بیان خواهند نمود.
----------------------------------
- نقل مطالب این وبلاگ، بدون ذکر منبع آزاد است. انتشار مجدد تمام و یا بخشی از هر مطلب، بدون ذکر نام نویسنده و یا با نام مستعار، در نشریات و سایتهای داخل و خارج آزاد است. نگارنده این سطور، هرگز به این دلیل علیه فرد و یا مؤسسه ای، دست به افشاءگری نزده! از آن وسیله ای برای خودستایی و تبلیغات ارزان نخواهد ساخت. نویسنده اتنطار دارد که اصل محتوای مطلب، بطور جدی تغییر نکند.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر