اکبر تک دهقان
22 خرداد 1392- 12 ژوئن 2013
آکادمی هنرهای برلین، در روز 6
ژوئن- 16 خرداد، نمایشگاهی از آثار مثلاً هنری میرحسین موسوی، یکی از عاملین اصلی
برپایی حمام خون دهه 60 در ایران را به راه انداخته است. این عمل ضد دموکراتیک،
سرکوبگرانه و تحقیرآمیز، که احساسات صدها هزار نفر از بستگان قربانیان دهه 60 را
با بی نزاکتی نوع آلمانی به تمسخر گرفته است، تا 13 ژوئن در شهر مذکور ادامه خواهد
یافت. اقدام این نهاد البته که اقدامی حساب شده، سیاسی و در جهت منافع امپریالیستی
دولت آلمان است.
آکادمی هنرهای برلین، یک مؤسسه
عمومی و مهمترین نهاد هنری در آلمان است، که عمدتاً از طریق کمکهای دولتی فعالیت
میکند. نمایشگاه بالا نیز در شهر برلین که محل کار و زندگی همه سیاستمداران و عناصر
صاحب نفوذ این کشور است، قرار دارد. این نمایشگاه درست در شرایط تضعیف "جنبش
سبز" قاتلین نسل جوان دوره گذشته و در آستانه نمایش انتخاباتی کنونی رژیم
اسلامی برگزار میگردد. و با اینهمه، رئیس راستگرا، بی وجدان و بی احساس این نهاد کلاوس
اشتیک Klaus Staeck در اظهاراتی فریبکارانه، این را یک عمل غیرسیاسی که گویا صرفاً
اهداف هنری دارد، معرفی میکند. فرد مزبور، با بیشرمی باورنکردنی، برگزاری نمایشگاه
برای ترشحات اسلامی- بیمارگونه یک قاتل ضد بشری را با برگزاری نمایشگاه برای آثار
شاهین نجفی در همین مکان مقایسه میکند!
در دوران نخست وزیری میرحسین موسوی،
این خط امامی افراطی و بیرحم، طی خرداد سال 1360 تا اوائل پاییز سال 1361، بیش از 12 هزار
نفر زندانی سیاسی در ایران، پس از شکنجه های هولناک به جوخه های اعدام سپرده شدند-
اکثریت آنها را دانشجویان و دانش آموزان تشکیل میدادند؛ آنهایی که چیزی جز حداقلی
از آزادیهای سیاسی- اجتماعی را طلب نمیکردند. شخص مزبور تا سال 1368 نخست وزیر
رژیمی بود، که تنها طی مدت کوتاهی در تابستان سال 1367، بیش از 5 هزار زندانی
سیاسی جان بدر برده از کشتارهای سالهای گذشته را به معنای واقعی کلمه سلاخی کرده،
جنازه های آنها را با کامیونهای حمل گوشت از وسط شهر عبور داده، و در گورستانهای
بی نام و نشان به خاک سپردند. میرحسین موسوی نخست وزیر دوره ای از فعالیت این
ماشین آدم کشی است، که طی آن، بیش از یک میلیون نفر از مردم ایران و عراق در جنگی
تجاوزکارانه و تحت شعار "فتح کربلا" قتل عام شدند- جنگی که تنها در ایران، بیش از 7 هزار
شهر و روستا را نابود ساخت.
آکادمی هنرهای برلین همچنین در سمینار
سیاسی برگزار شده به این مناسبت علناً فاشیستی، و مصاحبه های بازیگران آن نظیر
مهره سر به راه کشورهای غربی خانم شیرین عبادی، تصویری تماماً دروغ از ماهیت
میرحسین موسوی ارائه میدهد. آنها از "هنرمندی سیاست ورز" و یا
"سیاستمداری هنرمند" صحبت میکنند، که گویا بدلیل آزادمنشی خود مغضوب
رژیم اسلامی شده، سپس در آرامش و "در اندیشه آزادی"، دست به فعالیتهای
هنری زده است! این توهینی بی شرمانه علیه میلیونها مردمی است، که تحت نظام سراپا
شقاوت میرحسین موسوی، زندگی و خانواده و عزیزانشان را از دست داده اند. میرحسین
موسوی تا سال 1388، هنوز عضو یکی از مراکز قدرت اصلی این رژیم بربرمنش یعنی
"مجمع تشخیص مصلحت نظام"، و همواره هم، همزمان در چندین پست دولتی و نیمه
دولتی، در نهایت شیفته گی "عرفانی"، به این ماشین خون و کثافت خدمت کرده
است.
دولت آلمان نمیتواند دست خود را در
این تبهکاری بیسابقه، که هیچ کشور غربی به آن مبادرت نکرده است، پنهان کند: این
دولت برای جلوگیری از خیزش توده ای در ایران، دست به تقویت علنی جناحی از همین
رژیم بربرمنش میزند. دولت آلمان در جریان مبارزات انقلابی سال 1388 نیز، برخلاف
بسیاری از دولتهای غربی، در اشکال آشکار و پوشیده علیه مبارزات مردم ایران موضع گیری
نموده، از طریق سفر وزیرخارجه لیبرال راست خود گیدو وستر وله Guido Westerwelle به تهران، به جریانات سیاسی همفکر خود در ایران و
خارج، "خط" عدم حمایت از مبارزات مردم را داد. حتی یکی از شرکتهای بزرگ
آلمانی در تهران، کارکنان ایرانی خود را در صورت حضور در راهپیمایی ها، به اخراج
فوری تهدید کرد!
فرهنگ سیاسی امروز آلمان، هنوز بر
ضدیت غریزی با انقلاب علیه دولت بطور کلی و خصومت کور با کمونیسم بنا شده، عملکرد عناصری
از فرهنگ سیاسی راسیستی در سیاست داخلی و بین المللی آن قابل انکار نیست. آکادمی
هنرهای برلین، کاری جز عمل به سیاست رسمی دولت آلمان، و تبعیت از محتوای غیرانسانی
عناصر فرهنگ فاشیستی ادغام شده در سیستم دولتی بعد از جنگ در این کشور را نکرده
است.*1
در پایان، توجه مسئولین نمایشگاه
ضدانسانی بالا در برلین را به دقت در ویدوئویی از شعر مشهور احمد شاملو، که با
صدای خود، درنده خویی دولت میرحسین موسوی و رنج و آلام مردم ایران در سال 1360 را
بیان میکند، جلب میکنم:
--------------------------
توضیحات
*1- حرکت آکادمی هنرهای برلین، در
محتوای سیاسی خود نوعی جهت گیری راست و برای شرایط آلمان یعنی در مسیری راسیستی،
محسوب میگردد. از این رو باید منتظر ماند، که در آینده این برنامه ها در چه شکلی
ادامه پیدا میکنند.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر