چهارشنبه، اسفند ۲۹، ۱۴۰۳

بهاران خجسته باد!

نوروز و بهار سال ۱۴۰۴ خورشیدی فرا میرسند. نوزایی طبیعت در ایران بر متن جنبش اعتراضی گسترده ای ظاهر میشود که پس از افول اولیه، بتدریج به نافرمانی علنی جامعه علیه تحمیل حجاب اجباری فرا روییده است. نه فقط این واقعیت، بلکه تشدید مصائب زندگی معیشتی توده های کارگر و زحمتکش و تهدیدات بزرگ علیه کشور و مبارزات مردم توسط امپریالیسم مهاجم آمریکا نیز مشخصه های دیگر شرایط آغاز سال نو را می سازند.

آنچه که از تهدیدات دولت دونالد ترامپ و واکنش سران رژیم اسلامی دست یافتنی است، برخلاف ظاهر تند و تیز آن، بیان احتمال گشایش دریچه ای برای انجام نوعی توافق میان طرفین است. علیرغم عدم صراحت، اما حواشی این روند، حوادث یمن و غزه، و عدم توافق آمریکا با شرکای اروپایی، همچنین، همزمانی با مذاکرات کنونی در جنگ اوکراین و نیاز آمریکا به روسیه، نمایانگر وجود شواهدی در این راستا هستند. توافق دو طرف بحران هسته ای رژیم اسلامی که چیزی جز نزاع کرکس و کفتار برای تصاحب طعمه نیست، حتی اگر به تقویت نسبی موقعیت امپریالیسم آمریکا در خاورمیانه منجر شود بازهم به نفع مردم ایران است.

دولت دونالد ترامپ رقیب اصلی خود را جمهوری خلق چین و قدرت اقتصادی- تجاری و تکنولوژیک مداوما فزاینده آن میداند. از این رو در کشمکش با رژیم اسلامی نیز تا آنجا به شیوه تهاجمی عمل خواهد کرد، که عملکرد موفق احتمالی آن در برابر چین و موقعیت بین‌المللی رقیب محدود نگردد. در صورتی که تهاجمات نظامی افسارگسیخته و مشغولیت مداوم با عواقب منطقه ای و بین‌المللی آن، به همه اقدامات تجاری و یا تهدیدات نظامی هرچند نمایشی علیه چین در اقیانوس آرام آسیب خواهند زد. علاوه بر این، سیاست تجارت خارجی ایالات متحده میتواند به تشدید بحران اقتصادی، تورم غیرقابل کنترل قیمت ها و چه بسا رکود اقتصادی جدی در آمریکا منجر گشته و دامنه پاسخ‌گویی به سیاست «چشم در برابر چشم» و تهاجمات دیپلماتیک چین را کاهش دهد.

مردم ایران در مبارزات دهه های اخیر خود علیه وضعیت حاکم دچار فقدان علاقه به تغییرات بنیادی سیاسی و کمبود انگیزه توسل به فداکاری نبوده و نیستند. جامعه ایران طی دوران پس از شکست انقلاب بهمن در سال ۱۳۶۰ و قتل عام بعدی زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷، از ناتوانی در سازماندهی و تشکل یابی سیاسی و اقتصادی تحت شرایط جدید عذاب میکشد. دعوت از مردم در سال نو به تشدید مبارزه علیه شرایط فلاکت بار کنونی، در وهله اول، فراخوان به نیروی انقلابی- دموکراتیک و متکی بر تاریخ چپ انقلابی در تمرکز بر امر حیاتی و سرنوشت ساز سازماندهی است.

اکبر تک دهقان

۲۹ اسفند ۱۴۰۳- ۱۹ مارس ۲۰۲۵

ــــــــــــــــــــ

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر