اعتراضات خیابانی کنونی
در کشور، علیرغم سرکوب جنایتکارانه شورش ناگهانی مردم در آبان ماه، بار دیگر شرایط
سیاسی جامعه را به دور جدیدی از مبارزات علنی علیه رژیم ترور اسلامی سوق داده است.
این اوج گیری مجدد فداکاریهای شجاعانه توده های مردم، بویژه نسل جوان و دانشجویان،
میتواند سرانجامی بهتر از همه دوره های قبل بدنبال بیاورد. مجموعه شرایط داخلی
و بین المللی لحظه حاضر، برداشتن یک گام مؤثر را ممکن ساخته است.
تجارب تاکنونی مبارزات
مردم از سال 1378 به بعد، شکل ثابت و سرنوشت شناخته شده ای از روندهای اعتراضی در
ایران تحت دیکتاتوری تروریستی مذهبی را بنمایش گذاشته است: شورش و اعتراضات
ناگهانی و متهورانه، سرکوب هولناک و عقب نشینی مردم!
دلیلی وجود ندارد که
اعتراضات فعلی نیز همین سرنوشت را از سر نگذراند. اما میتوان و باید از این دایره
بسته بیرون آمد.
میتوان و عملی است، که یک روز ثابت در هفته را بعنوان "روز اعتراض سراسری شهروندان علیه استبداد مذهبی"،تعیین کرد. برداشتن این گام به حداقلی از سازماندهی نیازمند است، اما خود در ادامه،
به تحکیم و گسترش سازماندهی، دستیابی به برنامه سیاسی فوری و شکل گرفتن رهبری فکری، منجر
خواهد شد.
امید که نسل فعلی
مبارزان خیابانی، با آگاهی به نقش تاریخی خود در این مقطع و عمل در این راستا،
بعنوان ناجیان ملت و کشور، در تاریخ آینده ایران جاودانه شود.
اکبر تک دهقان
23 دی 1398- 13 ژانویه
2020
------------------------
بازدید کننده گرامی!
در صورت علاقمندی، توجه
شما را به مطالعه مقاله ای تحت عنوان: "تناقض درونی جنبش دموکراتیک - انقلابی!"، بتاریخ 1 اسفند 1388-
20 فوریه 2010، در نشانی ذیل و در همین
وبلاگ، جلب میکنم. این مقاله در جمعبندی از لحظات پایانی مبارزات گسترده خیابانی سال فوق (تحت عنوان: "جنبش سبز")، نگاشته شده است. بویژه بخشهای آخر آن، میتواند در توضیح شرایط کنونی مفید
باشد.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر