زمان اعتصاب غذای خشک نیست

اکبر تک دهقان
20 آذر1388- 11 دسامبر2009

دانشجوی بازداشتی، محمد یوسف رشیدی، که در جنبش دانشجویی به شجاعت شهره است، در سلولی انفرادی در زندان اوین، در اعتصاب غذای خشک بسر میبرد. او پیش از راهپیمایی های 13 آبان بازداشت شده، و در وضعیت بلاتکلیفی قرار دارد.

یوسف رشیدی، همان دانشجویی است که در 20 آذر 1385، با پلاکات " رئیس جمهور فاشیست، پلی تکنیک جای تو نیست"، رو در روی احمدی نژاد جانی ایستاد. پس از آن، او مدتها فراری و سپس از تحصیل در دانشگاه، محروم شد.

اعتصاب غذا یک شکل اعتراض، و مقاومت کلاسیک در همه کشورهای جهان است. تاریخ پرهیز از خوردن، خود را در معرض مرگ قرار دادن، حتی جان باختن از این طریق، بسیار طولانی، و نوعی از اعتراض به نظم ارتجاعی حاکم است. در 100 سال تاریخ مبارزات انقلابی در ایران نیز، انقلابیون و آزادیخواهان، بکرات ناچار به استفاده از این روش مقاومت شده اند.

آنچه در مورد اعتصاب غذای یوسف رشیدی مطرح است، نه خود اعتصاب غذا، که شرایط سیاسی انجام آن است. او در چنین موقعیتی با صدمه زدن جدی به جان خود- که نتیجه فوری یک اعتصاب غدای خشک است- به چه چیزی باید دست پیدا کند؟ دلیل اقدام او، نمی تواند از دو حال خارج باشد:

1- از این طریق باید زندانبانان به موضع ضعف کشانده شده، او را آزاد کنند.

2- از این طریق، باید او از سلول انفرادی نجات یافته، و در بند عمومی اسیر شود.

در حالت اول، هنوز توده های مردم، در موقعیتی نیستند که قادر شوند، موجبات آزادی زندانیان سیاسی را عملاً فراهم آورند. اقدامات فردی زندانیان هم بهیجوجه دارای آن قدرت نیست، که خلاء ناشی از فقدان عامل گفته شده را بپوشاند. بنابراین امکان آزادی او بسیار ضعیف، اما امکان تخریب سلامتی جسمی کسی که جامعه به او نیاز دارد، بسیار قوی است.

در حالت دوم، ضرورت انجام اعتصاب غذای خشک، بازهم کمتر است. در جهنم حکومت اسلامی اسیر بودن، بدبختانه نوعی برخورد حرفه ای و تحمل این وضعیت را هم الزامی ساخته، حتی کنار آمدن با سلول انفرادی را در زندانهای آن، اجتناب ناپذیر میکند. با انتقال به بندهای عمومی، البته شرایط زندگی یک زندانی، بطور جدی و قابل توجهی تغییر میکند، اما مدتی تحمل این شرایط ضدانسانی هم، هنوز چندین برابر بر وارد ساختن صدمات جسمی به خود، آنهم در یک اعتصاب غذای فردی و در این شرایط، ارجحیت دارد.

امید که دوستان و آشنایان یوسف رشیدی، هر چه زودتر او را از خواست بخشی از مدافعین مبارزات شجاعانه دانشجویان در کشور، مطلع ساخته، او را قانع کنند، که فوراً به اعتصاب غذای خشک، خاتمه دهد. روشن است، انجام اعتصاب غذای غیرخشک، یک روزه و سمبلیک در هر موقعیت مناسبی، از سوی جمع وسیعی از زندانیان، و انتشار سازمانیافته و گسترده آن در جامعه و جهان، یک اقدام سیاسی عادی است، که بسته به تمایل و وجود قدرت بسیج، میتواند بکار گرفته شود.

اثر زیر از هیلا صدیقی، در تقدیر از مقاومت و روحیه مبارزه جویی یوسف رشیدی و همه زندانیان سیاسی، تقدیم میگردد.

شاعری جوان و زنی از ایران، با زبان و صدای صمیمانه خود، آنچه را که 30 سال بر مردم این کشور، بویژه نسل جوان هر دوره ای رفته است، توصیف میکند.

میزی که خالی مانده از تو – شعر و صدا: هیلا صدیقیhttp://www.youtube.com/watch?v=Jx8ym7HDHpk&NR=1

-------------------------------
لینک مطلبی پیش از این، که به موضوع دستگیری یوسف رشیدی مربوط است.http://j-shoraie.blogspot.com/2009/12/blog-post.html
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ