یک برنامه سیاسی برای جمهوری
دموکراتیک ایران- 6
حقوق کارگران در جمهوری دموکراتیک
ایران
برابر- حقوقی زنان و مردان در بازار کار و محیط کار
1- برابر- حقوقی زنان و
مردان در امور آموزش شغلی، کاریابی و شرایط محیط کار، در بهره مندی از دستمزد
و مزایا، تأمین اجتماعی، حقوق و شرایط بازنشستگی و از کارافتاده گی، و شرکت در
کلیه تصمیم گیری هایی که مستقیماً به حقوق کارگران مربوط میگردند.
2- سلطه گری بیرحمانه رژیم اسلامی
بویژه موجب ایجاد تبعیض های گسترده ای علیه حقوق زنان کشور در بازار کار و
شرایط محیط کار گشته است. جمهوری دموکراتیک باید با اتخاذ تدابیری واقعی و محسوس
طی مهلت معینی آثار و عواقب منفی این تبعیض ها را با ایجاد و بهبود فرصت های
شغلی برای زنان جبران نماید.
کارگران و شرایط قدرت سیاسی
3- تضمین حق کار و حق
امنیت شغلی برای کارگران و همه شهروندان. جامعه
باید با بکارگیری همه ظرفیت های اقتصادی- سیاسی خود تحقق عملی حق کار و
ایجاد محل کار برای همگان و نسل در حال رشد را تضمین کند.
4- تضمین سهم واقعی طبقه کارگر
ایران در ساختار سیاسی قدرت و قانونگذاری از طریق تأسیس "کنگره
سازمان های اجتماعی" بعنوان دومین پارلمان کشور و در کنار "مجلس
شورای ملی". نماینده گان این کنگره، از جمله سرمایه داران، مشاغل آزاد و
گروههای بزرگ اجتماعی نظیر زنان و دانشجویان، از طریق انتخابات مستقیم شورایی در
کنگره های عمومی و قانونی مربوط به هر رشته و یا صنف در سراسر کشور انتخاب میشوند.
5- تدوین پیشنویس اولیه
قوانین مربوط به کارگران، کار آموزان و غیر شاغلین از
سوی تشکل های مستقل کارگری بمنظور ارائه به "مجلس شورای ملی"،
"کنگره سازمان های اجتماعی" و هیئت دولت.
6- حق فعالیت سیاسی کارگران و
عدم ایجاد هیچگونه مزاحمت و محدودیتی از جانب سرمایه داران و دولت در این رابطه.
فعالیت سیاسی مولد کارگران شرط اصلی تضمین بقاء و توسعه شرایط دموکراتیک در ایران
است. حق کارگران به فعالیت سیاسی علنی و آزاد در جامعه و اعلام آشکار
تمایلات سیاسی- ایدوئولوژیک خود در محیط کار.
7- برسمیت شناسی حق کارگران در
استفاده از اشکال اعتراضی گوناگون بمنظور دستیابی به خواسته های خود. نظیر
اعتصاب، انجام تحصن در محیط کار و یا خارج از آن، بستن جاده و اشغال کارخانه، و ممانعت
از ورود مدیران و عناصر ضد کارگری به کارخانه.
8- حق کارگران به دفاع از خود در
صورت تهاجم پلیس و یا وابستگان سرمایه داران به تجمعات اعتراضی کارگران.
9- ممنوعیت هر شکلی از
اعتصاب شکنی. اعلام اعتصاب شکنی بمثابه جرم و اقدامی ضد دموکراتیک و غیر
قانونی.
وزارت ایجاد کار و حفظ مشاغل
10- انحلال "وزارت کار" و تأسیس
"وزارت ایجاد کار و حفظ مشاغل". وزارتخانه جدید باید بخش اعظم
وظایف جاری خود را بر موضوع ایجاد کار، حفظ مشاغل و آموزش حرفه
ای متمرکز کند.
11- حق تشکل های مستقل کارگری در رشته
های مختلف تولیدی/خدماتی/بازرگانی
به شرکت مستقیم در نشستهای مهم این وزارتخانه.
12- حق تشکل های مستقل کارگری در ارائه
پیشنهاد و معرفی مدیران بخش های اصلی این وزارتخانه به هیئت دولت. عدم استخدام
مدیران و کارشناسان شناخته شده بعنوان عناصر ضد کارگری در این وزارتخانه و ادارات تابعه آن.
قانون کار
13- تدوین پیشنویس یک قانون کار
دموکراتیک از سوی نماینده گان تشکل های مستقل کارگری و ارائه آن به
دولت، "مجلس شورای ملی" و "کنگره سازمان های اجتماعی". الزام
کلیه واحدهای تولیدی/خدماتی/بازرگانی، داخلی و خارجی و وابسته به هر رشته اقتصاد و
هر نوعی از کار مولد در بخش های خصوصی، عمومی، دولتی و تعاونی به پذیرش حقوق و
وظایف مندرج در قانون کار دموکراتیک بمثابه شرط اولیه اقدام به هر
شکلی از فعالیت های اقتصادی.
14- هر شرکت تولیدی/خدماتی/بازرگانی
در کلیه بخش های اقتصادی، تحت مالکیت ایرانی و یا غیر ایرانی باید بدون استثناء تحت
پوشش همه مواد قانون کار، قوانین تأمین اجتماعی و قوانین ناظر بر رعایت حقوق
شهروندی در محیط کار قرار گیرد. این قانون شامل همه شرکت هایی است که بیش از یک
فرد شاغل را در بر بگیرند.
حق تشکل و انعقاد قراردادهای دسته
جمعی
15- حق متشکل شدن کارگران/کارکنان
در سندیکای نزدیک به منافع اقتصادی خود. حق "شورای کارخانه"
بعنوان سازمان پایه ای یک سندیکا/اتحادیه به برگزاری منظم جلسات و رسیده گی به شکایات
کارگران/کارکنان واحد مربوطه. حق "شورای کارخانه" به اطلاع دقیق
از قراردادهای واحد مربوطه با کارخانه های دیگر و طلبکاران. حق "شورای
کارخانه" به اطلاع از میزان تولید، هزینه ها، سود شرکت، بدهی و وام های
شرکت، بودجه و برنامه های توسعه آتی شرکت. حق کارگران/کارکنان یک واحد
تولیدی/خدماتی/بازرگانی به سهیم بودن در هر تصمیم گیری مربوط به فروش شرکت و یا
واگذاری سهام آن به سهامداران.
16- حق کارگران/کارکنان به انعقاد قراردادهای
دسته جمعی در یک واحد تولیدی/خدماتی/بازرگانی و یا از طریق سندیکا/اتحادیه
مربوطه در یک رشته تولیدی/خدماتی/بازرگانی.
17- تعهد دولت و سایر شرکت
های یک رشته و یا چندین رشته به رعایت
قراردادهای جمعی منعقد شده به این ترتیب.
18- حق کارگران/کارکنان یک واحد
تولیدی/خدماتی/بازرگانی به اعمال کنترل کارگری از طریق تشکل مستقل خود در
شرایط به خطر افتادن موجودیت یک شرکت با هدف جلوگیری از قربانی شدن منافع
خود بدلیل اقدامات نادرست احتمالی هیئت مدیره ، سهامداران و یا طلبکاران.
قرارداد کار
19- الغاء کار موقت
("قرارداد موقت") بمثابه غیر انسانی ترین شکل کار مزدی.
20- موظف ساختن همه شرکت های بخش خصوصی،
تعاونی، عمومی و دولتی، داخلی و یا خارجی به استخدام قطعی همه کارکنان موقت
کنونی خود طی مهلتی معین.
21- ادغام همه اشکال مناسبات میان
کارگران و سرمایه داران در چهارچوب قراردادهای استاندارد و ثابت کار که از
سوی تشکل های مستقل کارگری به مجلس شورای ملی، کنگره سازمان های اجتماعی و دولت
ارائه میگردند.
22- الزام همه شرکت ها به استفاده از فرم
های ثابت و استاندارد قراردادهای کار.
23- الزامی بودن ذکر تعهد کامل
طرفین به همه مواد قانون کار دموکراتیک در قرارداد کار.
24- هر تغییری در فرم های ثابت
قراردادهای کار تنها با توافق تشکل های مستقل کارگری امکان پذیر است.
25- تعهد تشکل های کارگری، سازمان های
حرفه ای سرمایه داران، مدیران و دولت به تنظیم هر چه سریع تر روابط کارگران و سرمایه
داران در چهارچوب آن دسته از مشاغلی که بطور کوتاه مدت و یا فصلی شکل
میگیرند.
26- ممانعت از آسیب رسیدن به حق امنیت
شغلی کارگران در این موارد. همه انواع فعالیت های
موقت و فصلی نیز مشمول قانون کار دموکراتیک میگردند.
زنان کارگر
27- حق زنان کارگر به جبران هر
چه سریع تر نتایج تبعیض های ناشی از اعمال محرومیت های متعدد در طول دوران سلطه
گری رژیم اسلامی بویژه در زمینه کسب فرصت های شغلی.
28- حق زنان در عدم پذیرش
مشاغل زیانبار برای سلامتی جسمی و ظاهری و یا نامناسب برای روحیات و
روابط اجتماعی آنان نظیر شرایط تحقیرآمیز، محل کاری تحت مسئولیت
سرپرستان ضد زن و یا محیط کار خشن و عصبی کننده.
29- حق برخورداری زنان از امکانات
نگهداری از کودکان در نزدیکی محل کار خود، بدون اینکه حفظ تماس شخصی مادر و
کودک به کسری از دستمزد مادر و یا نوعی از تبعیض علیه مادر منجر گردد.
30- الزام هر شرکتی به در نظر گرفتن نیازهای
بهداشتی و تندرستی خاص زنان.
31- پرداخت دستمزد
برابر در قبال کار برابر به زنان و مردان. این امر
باید منظماً از سوی اداره کار محل و سندیکای کارگری اصلی مربوط به هر رشته صنعتی
کنترل شود.
32- پرداخت کامل دستمزد و فوق
العاده ها در طول مرخصی دوران بارداری به زنان حداقل 4 ماه قبل و 8 ماه
پس از زایمان.
33- پرداخت حق فرزند (اولاد)
متناسب با نیازهای رشد جسمی و فکری کودکان و افزایش منظم آن.
ممنوعیت اشتغال برای کودکان
34- ممنوعیت قانونی اشتغال برای
افراد کمتر از 18 سال. تعیین موارد استثنایی از سوی تشکل های مستقل کارگری،
تشکل های زنان، خانواده ها، دانش آموزان و دانشجویان که به کار جوانان در شرایط
تعطیلات فصلی محیط های آموزشی و یا دوره آموزش حرفه ای آنان مربوط میگردند.
35- خروج هر چه سریع تر کودکان و
نوجوانان شاغل کنونی در کارگاه های آجرپزی، فرش بافی ها و نظایر آن
و ادغام سازمانیافته، سریع و همه جانبه آنان در مجموعه های آموزشی، ورزشی و تفریحی. تأمین
هزینه های زندگی خانواده هایی که به کار کودکان خود
وابسته هستند.
36- جایگزینی همه انواع مشاغل
کودکان در محیط های سنتی کار با استخدام کارگران بزرگسال و ارائه کمک های
وسیع دولتی برای نوسازی این کارگاه ها جهت مدرنیزه ساختن روش های تولید و تسهیل
انجام فعالیت های جسمانی.
کارگران خارجی
37- بهبود موقعیت حقوقی و شرایط
قانونی اقامت کارگران خارجی شاغل در ایران.
38- انطباق کامل سطح دستمزدها،
مزایا و تأمین اجتماعی این گروه از کارگران با سطح استانداردهای رایج در ایران.
39- حق کارگران خارجی مقیم ایران به دریافت
تابعیت ایرانی و یا تابعیت دوگانه با کمترین موانع اداری.
40- کمک های همه جانبه به برابرسازی
حقوق شهروندی آنان با سایر مردم.
41- ممانعت از هرگونه اعمال تبعیض
علیه کارگران خارجی در ایران.
42- تشویق کارگران ایرانی به ایجاد امکانات
برای شرکت کارگران خارجی در همه سطوح تصمیم گیری ها در سندیکاهای کارگری.
ساعات کار
43- کاهش ساعات کار هفتگی به 35 ساعت کار و 5 ساعت
حضور در کلاس های فنی- حرفه ای، تندرستی، سواد آموزی و آموزش
حقوق کار در محل کارخانه و یا خارج از کارخانه طی 5 روز کار در هفته.
این امر در گام اول، غلبه هر سریع تر بر معضل بیکاری، افزایش کیفیت
تولیدات صنعتی کشور، سلامت جسمی- روحی کارگران/کارکنان و توسعه
دموکراتیک مناسبات محیط کار را هدف خود قرار میدهد.
دستمزدها
44- تعیین دستمزدها/پاداش ها/فوق العاده ها و دریافتی خالص
کارگران براساس نیازهای زندگی یک خانوار متوسط شهری و افزایش مداوم سطح
دستمزدهای کارگران. حفظ سطح دریافتی خالص کارگران/کارکنان حداقل در سطح درآمد
متوسط کارمندان دولت.
45- افزایش منظم و مداوم دستمزدهای کارگران/کارکنان از طریق
اتخاذ یک سیاست اقتصادی رادیکال- دموکراتیک که ایجاد کار و ارتقاء سطح زندگی
زحمتکشان در مرکز آن قرار گیرد.
46- پیشنهاد و تعیین سطح حداقل دستمزدها از سوی تشکل های
مستقل کارگری و کارشناسان مستقل و ارائه آن به مجلس شورای ملی، کنگره سازمان های
اجتماعی و هیئت دولت.
47- ممنوعیت کسر اجباری دستمزد به هر دلیلی. حق کارگران به
بازپس گیری همه دستمزدهای کسر شده در دوران سلطه گری رژیم اسلامی.
48- پرداخت کامل دستمزد دوران اعتصاب با محاسبه خسارات ناشی
از زیان های جنبی اعتصاب بر زندگی کارگران. کارگران تنها در شرایط
مطلقاً اجتناب ناپذیر به سلاح اعتصاب متوسل میشوند. از این رو، کارفرمایان باید به
پرداخت خسارات وارده به دستمزدها در دوران اعتصاب ملزم گردند.
دستمزدهای معوقه
49- پرداخت کامل دستمزدهای
دوران اعتصاب و جبران مالی خسارات ناشی از آن در زندگی کارگران در تمام دوران
سلطه گری رژیم اسلامی.
50- پرداخت کامل دستمزدهای پرداخت نشده و جبران خسارات ناشی
از آن.
51- بازپرداخت کامل هرگونه کسری های ناشی از سرقت دستمزدها به
بهانه کمک به جبهه های جنگ و نظایر آن.
52- بازپرداخت خسارات مالی ناشی از اخراج غیر منصفانه از کار
در دوران سلطه گری رژیم اسلامی.
53- مالکیت کارخانه هایی که قادر و یا مایل به جبران خسارات ناشی
از نتایج اقدامات ضد کارگری خود نباشند، بخشاً و یا تماماً به "نهاد ملی
مالکیت عمومی" منتقل میگردند.
بیمه درمانی
54- حق کارگران/کارکنان و
همه شهروندان به استفاده از بیمه کامل درمانی و جبران خسارات ناشی از هر
سطحی از صدمات و بیماری های ناشی از محیط کار و یا خارج از آن. پرداخت کامل دستمزدهای
دوران بیماری و استراحت.
55- تقلیل جدی و یا لغو کامل
پرداخت هزینه های دارو/درمان/عمل/بستری برای بیماری های گسترده (قند، قلب،
تنفسی، چربی خون، انواع سرطان، ...) و یا بیماری های نادر و علاج ناپذیر.
56- کاهش محسوس سهم بیمه
پرداختی کارگران در مشاغل سخت نظیر ذوب فلزات، معادن، راهسازی و کارگاه های سنتی.
بازنشستگی
57- بهبود مداوم نظام بیمه و
بازنشستگی و افزایش دریافتی کارگران/کارکنان بازنشسته متناسب با بالا رفتن سطح
هزینه های زندگی و مستقل از پرداخت های گذشته آنان به صندوق بیمه بازنشستگی.
58- تعیین سن بازنشستگی به 55 سال
(مردان) و 50 سال (زنان) صرفنظر از
میزان سال های پرداخت حق بیمه بازنشستگی. این امر، کیفیت زندگی شهروندان، مدرنیزه
ساختن شرایط کار و تولید و تضمین های کافی برای نسل جوان برای جذب شدن در
بازار کار را افزایش میدهد.
59- حق تشکل های مستقل بازنشستگان
به شرکت مستقیم و مؤثر در تصمیم گیری های مربوط به استفاده از منابع موجود صندوق
تأمین اجتماعی.
مسکن
60- اتخاذ یک سیاست متمرکز
مبتنی بر بکارگیری وسیع ترین امکانات بمنظور ایجاد مسکن برای کارگران و از
این طریق، تضمین امنیت سکونت و ایجاد استانداردهای جدید مسکن برای کارگران.
61- تا دوره ای که معضل اجاره
نشینی برای کارگران وجود دارد، پرداخت حق مسکن متناسب با نیازهای شرایط
سکونت یک خانواده متوسط شهری.
بیمه بیکاری
62- حق کارگران به استفاده از بیمه
بیکاری متناسب با سطح نیازهای یک خانواده متوسط شهری؛ افزایش آن به
موازات افزایش هزینه های زندگی. ممنوعیت هرگونه جریمه و کسری از پرداختی ماهانه بعلت عدم یافتن
اشتغال مناسب و عدم تبعیت احتمالی از دستورات سختگیرانه اداری در این رابطه.
اخراج
63- ممنوعیت اخراج کارگران
بمثابه یک قاعده عمومی. در موارد مطلقاً اجتناب ناپذیر توافق با تشکل مستقل کارگری
کارخانه جهت جابجایی کارگر در محل کار و یا در توافق با اداره کار محل، انتقال
کارگر به یک کارخانه دیگر.
64- حق قانونی همسر و فرزندان
بزرگسال به دخالت در موضوع اخراج کارگر و احتساب آن بمثابه رأی قانونی نهاد
خانواده در دادگاه کار.
65- حق یک نهاد تخصصی کودکان و
نوجوانان به نماینده گی از سوی خردسالان خانواده به شرکت با حق رای در نشست
تصمیم گیری نهایی پیرامون اخراج کارگر و یا دادگاه کار.
مرخصی
66- برقراری مرخصی سالانه به
میزان 6 هفته با پرداخت کامل دستمزد و مزایا.
67- حق کارگران به برخورداری از حق
مرخصی پس از 6 ماه اشتغال در یک کارخانه.
68- پرداخت حق هزینه های استفاده
از مرخصی متناسب با متوسط هزینه های استفاده از مرخصی در دوره مشخص.
69- پرداخت کامل دستمزد، مزایا وپاداش
سالانه برای روزهای تعطیلی بویژه تعطیلات آخر سال.
اشکال بدوی استثمار
70- الغاء قطعه کاری و کار کنتراتی
بمثابه اشکال بدوی و بیرحمانه استثمار کارگران.
71- لغو پرداخت جنسی و الزام
کارخانه ها به پرداخت نقدی دستمزد کارگران.
اضافه کاری
72- ممنوعیت اضافه کاری بمثابه
یک قاعده عمومی بقصد حفظ سلامت جسمی و روحی کارگران، مبارزه با بیکاری
و استفاده از فرصت های خارج از ساعات مقرر کار برای شرکت کارگران در کلاس
های آموزش فنی. از این طریق: بهبود کیفیت زندگی شخصی-
خانواده گی کارگران، بهبود فضا، سازماندهی و مدیریت محیط کار، همچنین
افزایش کیفیت تولیدات صنعتی کشور.
شب کاری
73- ممنوعیت شب کاری بمثابه یک
قاعده عمومی بجز در مواردی که از طریق تشکل های مستقل کارگری، کارشناسان و سازمان
های ذینفع دولتی اجتناب ناپذیر تلقی گردند.
74- تعیین سطح دستمزدهای ناشی از شب
کاری با نظر تشکل های مستقل کارگری و کارشناسان تندرستی.
75- حق کارگران به انجام معاینات
پزشکی منظم جسمی و روحی برای شناخت بموقع عوارض منفی ناشی از شب کاری جهت توقف
احتمالی سریع آن.
ایاب و ذهاب
76- پرداخت کامل هزینه های رفت و
آمد به و از محل کار؛ افزایش سطح آن متناسب با بالا رفتن هزینه های حمل ونقل.
غذا و استراحت
77- تعیین وقت کافی برای صرف غذا و
استراحت ضمن کار و احتساب آن بعنوان ساعات کار. زمان ضروری برای صرف غذا و
میزان استراحت ضمن کار باید با نظر یک نهاد حرفه ای تغذیه و تندرستی مستقل در خارج
از کارخانه و تأیید تشکل های مستقل کارگری
تعیین گردد.
تعطیلات رسمی کارگری
78- تعیین روز اول ماه مه روز جهانی
کارگر و روز هشت مارس روز جهانی زن بمثابه روزهای ثابت تعطیلی
کارگری.
بدهی های کارگران
79- تخفیف محسوس در بدهی
های خانواده های کارگری، غیر شاغلین و شهروندان کم درآمد روستایی و شهری به
بانک ها و مؤسسات اعتباری و تسهیل جدی بازپرداخت ها.
بازرسی محیط کار
80- ایجاد یک سیستم بازرسی منظم
محیط و شرایط کار با مشارکت دولت و تشکل های مستقل کارگری. حق این
ارگان بازرسی به بررسی مناسبات کارگران و سرمایه داران در یک مؤسسه، وضعیت بهداشت،
ایمنی محیط کار، تغذیه و خدمات تندرستی به شاغلین، همچنین
کنترل سطح و چگونگی پرداخت دستمزدها و مزایا و سایر مواردی که به
مناسبات محیط کار و تعهدات ذکر شده در قانون کار دموکراتیک مربوط میگردند.
استانداردهای ایمنی محیط کار
81- بهبود مداوم استانداردهای
ایمنی در محیط کار و انطباق آن با مؤثرترین سطوح تکنولوژی ایمنی محیط کار در
جهان.
82- پرداخت کامل خساراتی که در اثر
بروز سوانح محیط کار متوجه کارگران میگردند. حق کارگران به مطالبه غرامت های
پرداخت نشده در طول دوران سلطه گری رژیم اسلامی.
83- مشروط ساختن ارائه کمک های
دولتی به کارخانه ها از جمله به رعایت استانداردهای حفاظت و ایمنی
محیط کار.
بهداشت محیط کار
84- حق استفاده از حمام در
محیط کار و محاسبه زمان آن بمثابه ساعت کار.
85- تأمین امکانات بهداشت و
تندرستی کارکنان در محیط کار از جمله در ارتباط با بروز پاندمی و
بیماری های واگیردار. ضد عفونی منظم محیط کار و کنترل آن توسط نهادهای مسئول
بازرسی.
معلولین و کار
ایران از جمله کشورهای جهان با
بیشترین آمار جمعیت معلولین محسوب میشود. هم اکنون 11% جمعیت کشور به درجات
مختلف از انواع معلولیت رنج می برند. جنگ تجاوزکارانه 8 ساله و عواقب آن، بروز
تصادفات راننده گی بالاتر از حد متوسط بین المللی، سوانح بیشمار محیط کار، جنایات
عوامل رژیم در ضرب و شتم و شلیک به سوی مردم، فقدان امکانات کافی پزشکی و عدم
رسیده گی بموقع از عوامل این وضعیت اسفناک هستند. جمهوری دموکراتیک باید
اقدامات گسترده ای را به شیوه ای انقلابی بمنظور تخفیف جدی این وضعیت به اجرا در
آورد. در کنار آن، باید امکانات کمک مالی، رسیده گی پزشکی و بهبود کیفیت زندگی
معلولین نیز بسرعت تغییر کند:
86- افرایش محسوس بودجه
نهادهای رسیده گی به وضعیت معلولین در کشور.
87- ایجاد گسترده کارگاه های ویژه
معلولین که امکانات زندگی مولد آنها را گسترش دهند.
88- ایجاد شهرک های دانش بنیان
ویژه معلولین با هدف گسترش تکنولوژی و روش های درمان، تراپی و بهبود شرایط زندگی
معلولین.
89- بکارگیری وسیع نانو تکنولوژی
و تکنولوژی ژنتیک بمنظور تولید اندام های مصنوعی و طبیعی برای معلولین.
90- کمک فوری جمهوری دموکراتیک به
انجام فعالیت های پژوهشی بنیادی و تدوین کتب علمی- آموزشی ضروری مربوط به معلولین
با هدف ایجاد رشته دانشگاهی پزشکی معلولین.
بازپرداخت خسارات ناشی از سلطه رژیم
اسلامی
91- بازپرداخت کامل خسارات ناشی از
اجحافات ادارات رژیم اسلامی و سرمایه داران به کارگران که تحت شرایط پراکنده
گی کارگران امکانپذیر شده و تاکنون نیز لاینحل باقی مانده است.
92- حق کارگران به بررسی کامل حقوقی
همه سرکوبگری ها و بی عدالتی های صورت گرفته از سوی عوامل رژیم اسلامی و سرمایه
داران در دوران سلطه گری رژیم اسلامی. این موارد قبل از همه، اقدامات مدیریت،
دسته جات حراست کارخانه ها، عوامل شوراهای اسلامی، بسیج و غیره
را در بر میگیرد. باید نقش همه مدیران، شوراهای اسلامی، انجمن های
اسلامی کارخانه ها و مأمورین حفاظت و حراست آنها طی نسل کشی دهه 60 و جنگ تجاوزکارانه
مورد بررسی و بازبینی قرار گیرند.
دوره های آموزشی کارگران
93- حق کارگران به گذراندن دوره های متعدد
آموزش حرفه ای ضمن کار و از این طریق ایجاد تضمین های بهتر برای امنیت شغلی
آنها.
تغییر اشکال
سنتی تولید
94- الغاء همه اشکال استثمار و
مناسبات غیر انسانی بر جای مانده از دوران اولیه توسعه سرمایه داری نظیر شرایط
کار در کارگاه های سنتی و کوچک بویژه کارگاه های فرش بافی، آجرپزی ها و معادن کشور.
95- ایجاد بالاترین استانداردهای حفاظت
و ایمنی در محیط های کار فوق و بهبود مداوم آن با نظر و خواست کارگران و تشکل های
مستقل آنان.
96- کاهش ساعات کار، کاهش
حق بیمه پرداختی و تقلیل محسوس سن بازنشستگی برای شاغلین در این بخش ها.
تعیین دقیق آن از طریق ارائه طرحی از سوی تشکل های مستقل کارگری و کارشناسان غیر
دولتی.
97- الزام این کارگاه ها به ایجاد و
یا گسترش بخش های تحقیق و توسعه بمنظور بکارگیری سریع و گسترده تکنولوژی
های جدید؛ حمایت مالی دولت از تغییرات فنی مناسب در این کارگاه ها با
هدف کاهش دشواری های کار جسمانی برای کارگران.
تأسیس دانشگاه کار
98- تأسیس دانشگاه کار در کشور. دانشگاه
کار به کارگران علاقمند و یا با تجربه و فرزندان آنان
امکان میدهد در رشته های مربوط به حقوق کار، موقعیت کار و سرمایه در
ساختار اقتصادی کشور، تربیت بازرسان کار با انگیزه و دلسوز، پژوهش های مستقل اقتصادی و رشته های نظیر آن تحصیل نموده، بنیه
سیاسی- فکری دموکراتیک کشور، طبقه کارگر و سندیکاهای کارگری را تقویت
نمایند.
99- دانشگاه کار
تحت مسئولیت مشترک تشکل های مستقل کارگری، وزارت علوم و آموزش عالی
و وزارت ایجاد کار و حفظ مشاغل قرار خواهد گرفت.
100- ارتباط
ارگانیک دانشگاه کار با مراکز کار آموزی حرفه ای بمنظور بهبود
مداوم کیفیت آموزش های شغلی کارگران.
101- شرکت
استادان و مسئولین دانشگاه کار در کلیه بحث های تخصصی و تصمیم گیری هایی که
به شرایط کار، حقوق کارگران، سطح دستمزدها، موضوع اشتغال
در کشور و موارد مشابه مربوط میگردند.
102- حق
قانونی هیئت علمی دانشگاه کار به ارائه نظر تخصصی پیرامون تأثیر
قراردادهای خارجی کشور بر موضوع اشتغال در داخل پیش از انعقاد نهایی چنین
قراردادهایی.
اکبر تک دهقان
15 آذر 1401- 6 دسامبر 2022
--------------------
توضیحات
- برنامه سیاسی در اینجا به متنی به همین نام در وبلاگ "برنامه
سیاسی" ( http://radikaldemokratik.blogspot.com)
این نگارنده مربوط میشود. این برنامه طی انتشار اول در تاریخ 8
شهریور 1385- 30 اوت 2006 و تصحیح و تکمیل بعدی
بعنوان انتشار دوم در تاریخ 8 آذر 1388- 29
نوامبر 2009 ارائه گردیده است. نگارنده سپس در تاریخ 17
مرداد 1393- 8 اوت 2014 به مخاطبین احتمالی خود وعده
"انجام تصحیحات ضروری مضمونی، املائی، دستوری و شکلی، حذف موارد کم اهمیت
و یا غیرضروری، همچنین تکمیل برخی موارد، طی ماههای آینده بعنوان انتشار سوم در
این وبلاگ" را داده بود. ارائه کنونی آن تحت عنوان: "یک برنامه
سیاسی برای جمهوری دموکراتیک ایران" بشکل بخش های جداگانه و تقدم و تآخر
متفاوت از متن اصلی را باید به معنای انجام وعده داده شده نگارنده پس از مدت 8 سال
و انتشار سوم این برنامه در نظر گرفت.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر