سه‌شنبه، خرداد ۲۶، ۱۳۸۸

پس از کودتای انتخاباتی؛ جامعه ایران به کدام سو میرود؟ - 5


اکبر تک دهقان
26 خرداد 1388- 16 ژوئن 2009


اوج گیری جنبش انقلابی- دموکراتیک

اگر " وضعیت انقلابی " را بمثابه شرایط رواج ابتکارات انقلابی و مستقل توده های مردم بپذیریم، در اینصورت هم اینک در مقابل چشمان ما، چنین وضعیتی درایران درحال شکل گیری است. جامعه ایران آشکارا، در آستانه ورود به شرایط وقوع یک عمل انقلابی توده ای بزرگ قراردارد:

1- حکومت اسلامی دیگر قادر نیست بدون تغییر در روشهای تاکنونی خود، به اعمال سلطه ادامه دهد. از سوی دیگر، مردم نیز قادر به تحمل شرایط زندگی به شیوه فعلی نیستند. به اینترتیب، کشور وارد یک بحران عمومی، که هم سلطه گران و هم تحت سلطه گان را در خود فروبرده، گشته است.

2- مطالبات توده های مردم، خواستهای سیاسی، اقتصادی و فرهنگی، که طی 30 سال سلطه دیکتاتوری تروریستی بر روی هم تلنبار شده اند، به تشدید غیرقابل توصیف تضادهای اجتماعی، قبل از هم، تضاد میان توده های مردم و دستگاه دولتی اسلامی منجر گردیده اند.

3- توده های مردم در سراسر کشور، مداوماً در زندگی سیاسی عمومی فعال میشوند. نه فقط تلاش پیشروان در کوچه و خیابان، بلکه بخشهای محافظه کارتر حتی، نظیر پزشکان و شاغلین مراکز آموزشی دولتی نیز، به مبارزه علنی روی میاورند. مردمی که تا دیروز، به " زندگی سگی " چسبیده، به فکر منافع فردی بوده، افسرده گی روحی و درمانده گی سیاسی خود را با پناه بردن به مواد مخدر و تماشای " شوهای لوس آنجلسی" تسکین میدادند، امروز به سرنوشت سیاسی ملی و تحولات تاریخی فکر میکنند، و گروه گروه به خیابانها میریزند.

آیا ظهور وضعیت انقلابی در کشور، بطور خود بخودی بمعنای تعمیق جنبش انقلابی، وقوع انقلاب و پیروزی آن است؟ خیر! تضمین گذار شرایط سیاسی جامعه از وضعیت انقلابی به عمل قطعی انقلاب و درهم شکستن قدرت سیاسی حاکم، به عوامل مهم دیگری نیز بستگی دارد:

1- عناصری که وضعیت انقلابی کنونی را بیان میکنند، عمدتاً طبیعت عینی دارند؛ یعنی بحرانهای اقتصادی، سیاسی و ناتوانی رژیم اسلامی از اعمال سلطه و نظایر آن. در حالیکه در خصلت نمایی عمل قطعی انقلاب، نه فقط شرایط عینی، بلکه عامل ذهنی نیز بهمان میزان چه بسا بیشتر، اهمیت دارد. این، به سطح رشد یافته گی سیاسی مردم، میزان سازمانیافته گی مبارزات، و آماده گی فکری توده ها در توسل به یک عمل بزرگ و سراسری مربوط است.

2- بلوغ شرایط ذهنی یک انقلاب، قبل از همه، در وجود یک رهبری انقلابی و نیروی اجتماعی متشکل در کنار آن، برنامه سیاسی پیشرو، و اقدامات عملی برای سازماندهی مردم در تشکلهای مستقل با جهت گیری انقلابی، بازتاب پیدا میکند. بدون مردم متشکل و مستقل از دستگاه حاکمه، سازمانیافته و هدفمند، هر قیام مسلحانه ای میتواند به یک شورش کور مبدل شده، به شکست منجر گردد.

3 – در جنبش انقلابی کنونی مردم ایران، این جریان رژیمی " اصلاح طلبان" است، که کم و بیش بر اوضاع مسلط هستند. " کم و بیش"! از آنجا که آنها خود بهمراه سلطنت طلبان و لیبرالها، طی بیش از دو دهه، بر انقلاب و انقلابی گری، لعن و نفرین کرده، مروج عافیت طلبی و " صادرات و واردات" بوده، فرهنگ ضدیت با مبارزات انقلابی را با شدت افراطی تقویت نموده، و مانع از رشد روحیات سیاسی- مبارزاتی در میان نسل جدید گشته اند. حال این نیرو، بیکباره به درون یک جنبش انقلابی ناخواسته کشیده شده و در شرایطی که بر آنها تحمیل گردیده، گرفتار شده اند. رابطه مردم مبارز با این نیرو، میزان استقلال بخش پیشرو جنبش از جناحی از رژیم حاکم، در بدترین حالت، حداقل تحمیل خواستهای اصلی خود بر این رهبری سازشکار، سطح و کیفیت ادغام سازمانهای مستقل، نظیر سندیکاهای کارگری، سازمانهای زنان و روشنفکران ضد سانسور در مبارزات فعلی، بویژه آغاز اعتصابات کارگری در صنایع کلیدی، لحظات تعیین کننده ای هستند، که تعمیق انقلاب را در پی داشته، وضعیت انقلابی را به یک عمل انقلابی قطعی، در مقیاس سراسری مبدل خواهند ساخت.

4- مبارزات انقلابی که هم اینک با سرعت در حال گسترش است، اگر بر ضعف بزرگ عامل ذهنی، یعنی فقدان رهبری مبارز، مصمم و پیگیر، عدم وجود برنامه سیاسی پیشرو و سازماندهی توده ای حول این برنامه غلبه نکند، بدون تردید با کسب برخی " پیروزی" های ناچیز و قابل چشم پوشی از یک طرف، و سرکوب شدید بخش پیشرو این جنبش از سوی دیگر، حداقل در این دور به شکست منجر خواهد شد. در این صورت جامعه شاهد استقرار نوع جدیدی از حکومت اسلامی، توسط جناح مدافعین بورژوازی صنعتی خواهد شد. همان جناحی که معتقد است، بورژوازی تجاری( تجار بازار، دارودسته مؤتلفه، انجمن حجتیه)، " انقلاب اسلامی " آنها را از دهه 60 به بعد به انحراف کشیده، به " خط امام" شان خیانت کرده، و با توسل به " رمالی و کف بینی" و " اقتصاد صدقه ای"، کشور را به ورشکستگی کنونی سوق دادند. هم اروپا و هم آمریکا، با استقرار این نوع از رژیم اسلامی، که اندکی از زوائد خشن اسلامی آن " اصلاح" شده باشد، مسلماً بخوبی و با رضایت کامل، کنار خواهند آمد. برای اکثریت مردم ایران بویژه کارگران اما، شرایط غیرقابل تحمل اقتصادی و بی حقوقی سیاسی مفرط کنونی، در حد قابل اعتنایی تغییر نخواهد کرد.
-------------------------------

نقل این مطلب، در سایتهای خارج از کشور، با ذکر منبع آزاد است.

نقل این مطلب در سایتها و نشریات داخل کشور، بدون ذکر منبع، بدون نام نویسنده، و یا با نام مستعار، بشرط عدم تغییر در محتوای آن آزاد است. نگارنده این سطور، به این دلیل علیه فرد و یا مؤسسه ای، دست به اعتراض و افشاءگری نخواهد زد.
www.j-shoraie.blogspot.com pouyane50@yahoo.de
----------------------
سرنگونی رژیم ترور اسلامی - اعلام آزادیهای عمومی - فراخوان کنگره شوراها

کنگره شوراها یک کنگره عمومی است، که در لحظات سرنگونی رژیم اسلامی، از تجمع نماینده گان شوراها، سندیکاها و اتحادیه ها، کمیته ها، نهادها و ارگانهای صنفی و دموکراتیک همه اقشار و طبقات سهیم در سرنگونی رژیم اسلامی، در داخل کشور تشکیل میگردد. این کنگره، از قدرت گیری سازمان مجاهدین و مدافعین رژیم پهلوی، بمثابه جریانات ارتجاعی و سرکوبگر ممانعت بعمل آورده، راه سوء استفاده از خلاء قدرت برای شروع کشمکشهای قومی، توسل به تخریب و انتقام جویی را سد نموده، خطوط کلی نظام سیاسی آتی را روشن ساخته، و موعد انتخابات ارگانهای دائمی در کشور را معین میکند.
----------------------

طرح اولیه قطعنامه هایی برای ارائه به کنگره شوراها
www.toumaj.blogfa.com

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر