اکبر تک دهقان
24 خرداد 1392- 14 ژوئن 2013
خانواده های شاغلین رادیوهای فارسی
زبان در خارج از کشور، همواره مورد تهدید دستگاه سرکوب رژیم ترور در داخل قرار
داشته اند. هدف رژیم اسلامی در این رابطه، بدون تردید خاموش ساختن هر سطحی از
خبررسانی خارج از کنترل دستگاههای سانسور دولتی آن بوده است. این سیاست سرکوبگرانه
بویژه در دوره اخیر و همزمان با براه افتادن خیمه شب بازی انتخاباتی فعلی شدت
گرفته است.
براساس جدیدترین گزارشات، مأمورین
رژیم اسلامی به سراغ خانواده های بیش از 15 نفر از کارکنان بخش فارسی بی بی سی در
تهران و شهرستانها رفته، دست به تهدید علنی آنها زده اند. عوامل رژیم ترور در این
اعمال فشارهای غیرانسانی، حتی اخراج از کار و یا قطع حقوق بازنشستگی پدران و
مادران این کارکنان را مطرح کرده، و یا در
مواردی حتی از احتمال قتل فرزندان آنها در خارج از کشور سخن گفته اند. یک پدر و
مادر در سن بالای 60 و 70 سال ساکن ایران، هیچ نقشی در تصمیم گیری و زندگی شغلی
فرزند بزرگسال خود که در خارج از کشور کار و زندگی میکند، نمیتواند داشته باشد.
اما این حقیقت برای تبهکارانی که هزاران جوان بعضاً زیر 17 سال را بدلیل تعلقات
سیاسی و ابراز شور و هیجان و آرمانخواهی دوران جوانی خود تحت شکنجه قرار داده و به
جوخه های اعدام سپرده اند، هیچ ارزش و اهمیتی ندارد.
برای نیروهای اپوزیسیون انقلابی-
دموکراتیک و ایرانیان آزادیخواه در خارج از کشور باید روشن باشد، که اقدامات
سرکوبگرانه حکومت اسلامی، متوجه همه ایرانیان مقیم خارج بوده، مختص کارکنان یک
فرستنده فارسی زبان نمیشود. از این رو، موضع گیری صریح و محکومیت این تشبثات
غیرانسانی، دفاع از حقوق و امنیت همه ایرانیان در خارج از کشور نیز محسوب میگردد.
میان چنین تهدیداتی و ترور دهها نفر از فعالین اپوزیسیون طی سالهای گذشته در خارج،
هیچ تفاوتی نمیتوان قائل شد و سکوت در برابر آن، تنها به جری تر شدن هر چه بیشتر
جنایتکاران حاکم در ایران منجر میگردد.
محافل سیاسی خارج از کشوری و بتصور
خود "شخصیت" های اپوزیسیون، برای انجام مصاحبه و حضور در برنامه های بی
بی سی فارسی سر و دست میشکنند- مسخره اینکه بعضی از این افراد حتی این عمل را با
ریاکاری تحت عنوان "استفاده از امکانات بورژوازی"؟! توضیح میدهند. این
افراد اما وقتی که خانواده های بی خبر از همه جا و غیر دخیل در پخش مهملات آنها،
در ایران و در روز روشن تحت ترور روانی یک باند خون آشام قرار میگیرند، بیکباره
کاربرد زبان فارسی را فراموش کرده، در انجام وراجی صرفه جویی میکنند! حداقل افرادی
نظیر محمد رضا شالگونی، حسن بهزاد و بهروز خلیق که در یک سال اخیر، تحلیلهای صد من
یک غاز خود را از طریق بی بی سی به گوش مردم رسانده اند، میبایستی در چنین شرایطی،
به تهاجم سرکوبگرانه علیه خانواده های شاغلین بخش فارسی بی بی سی اعتراض میکردند.
اما نظیر همیشه، فرصت طلبی، بزدلی، فرار از مسئولیت و فقدان احساس نسبت به رنج و
آلام مردم، یعنی مشخصه های اصلی هر روشنفکر و شبه روشنفکر سیاسی کنونی ایرانی،
مانع از انجام یک اعتراض ساده به ترور روانی شهروندانی میشود، که وضعیت آنها بنوعی
به رابطه چنین "شخصیت" هایی با بی بی سی هم مربوط است.
اما آنچه که در این میان قابل درک
و قابل قبول نیست، لاابالیگری و تنبلی سیاسی مدیران اصلی و نیز مسئولین بخش فارسی
رادیو بی بی سی و رادیوهای دیگر مرتبط به این مسئله است. چرا تاکنون مؤسسه
قدرتمندی نظیر بی بی سی، از طریق مراجعه به دادگاه اروپا در لوگزامبورگ و ارائه
اسناد و مدارک ضروری، خواستار صدور حکم قضایی علیه این اقدامات تبهکارانه نشده است.
چرا همه رادیوهای خارجی که این موضوع به آنها نیز مربوط است، مشترکاً از طریق
ارائه یک شکایت در برابر مرجعی ملی و یا بین المللی از حقوق و امنیت کارکنان
ایرانی خود دفاع نمیکنند. ظاهراً باید ملاحظات مالی و بی اعتنایی به حقوق شهروند
بی حقوق ایرانی و نه تماماً مسائل سیاسی و تجاری، دلیل این سهل انگاری آشکار بحساب
آید. مطمئناً اگر چنین تهدیداتی متوجه کارکنان غیرایرانی رادیو بی بی سی میگردید،
برای انجام اقداماتی علیه آن، مسئولین این مؤسسه بین المللی از انگیزه ها و منابع
مالی کافی برخوردار می بودند!
کنسرن بی بی سی British Broadcasting Corporation، که قدیمی ترین و بزرگترین مؤسسه
خبررسانی بین المللی است، شامل 20000 نفر پرسنل شاغل، دارای بودجه سالانه ای به
حجم نزدیک به 6 میلیارد یورو، و مالک حداقل 40 شرکت خبری در جهان است. این کنسرن
اما پول و فرصت و علاقه و جرئتی برای بررسی حقوقی تهدیدات جنایتکارانه یک باند
تروریست دولتی علیه خانواده های شاغلین ایرانی خود در اختیار ندارد. اینکه مسئولیت
این تبهکاری گستاخانه، متوجه رژیم درنده خوی حاکم در تهران است، هرچند واقعیت اصلی اما
تنها یک روی سکه است. روی دیگر سکه، که پدر و مادر پیر دور از فرزند و خود تحت ضد
انسانی ترین شرایط زندگی، بطور مضاعف به طعمه ساده ای برای آدمکشان خیابانی مبدل
شده و این سالها است که ادامه دارد، به محافظه کاری افراطی مسئولین کنسرن بین
المللی بی بی سی، سیاست تبعیض آمیز آن
علیه کارکنان ایرانی و عدم اعتقاد به لزوم احترام به حقوق شهروندان مرتبط به آن در
داخل کشور هم مربوط میگردد.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر